Wat is het verschil tussen IEC- en EN -normen?

De ene is een internationale normenorganisatie, de andere is een regionaal (onderdeel van Europa) normen. Net als de nationale normen en lokale normen van China, wordt de ene landelijk geïmplementeerd, de andere wordt geïmplementeerd in de provincie. Maar IEC en EN zijn beide invloedrijker. Veel landen beschouwen en nemen zelfs equivalent aan bij het vaststellen van normen en exporteren. IEC en EN zijn echter aanbevolen normen, geen verplichte normen. Internationale praktijk, verplichte voorschriften, richtlijnen, enz. (Over het algemeen productnormen, of gerelateerd aan hygiëne, veiligheid, gezondheid, enz.). Buitenlandse normen zijn voor de verordening, richtlijn, ondersteunend. In tegenstelling tot mijn land zijn voorschriften administratief van aard en zijn er weinig technische voorschriften, die worden uitgegeven door verplichte nationale normen.

De reden waarom de twee een soortgelijke indruk wekken, is dat zij, inclusief ISO, vaak naar elkaar verwijzen en zich bekeren. Zoals we zeggen, dient het verleden het heden en dient het buitenlands het heden. In feite zullen internationale en regionale normenorganisaties ook normen van andere landen aannemen als ze denken dat ze goed zijn. De beroemde ISO 9000 is bijvoorbeeld afkomstig van de Verenigde Staten Military Quality Assurance Standard MIL-Q-9858.

De reden waarom internationale normen en regionale normen elkaars normen vaak aannemen, is dat als transnationale normen hun universaliteit volledig moeten worden overwogen in de formulering, dat wil zeggen de belangen van de lidstaten (ook de vereisten van WTO). Internationale normen zijn dus niet noodzakelijk de meest geavanceerde. Twee EU -richtlijnen, zoals degene die onlangs de krantenkoppen haalden, hebben een agenda ingesteld om handelsbelemmeringen te creëren en tegelijkertijd de belangen van de lidstaten in gedachten te houden. Maar veel lidstaten staan ​​ook achter op schema.

BS en is niet en. Het is technisch gezien de Britse standaard van EN door BSI. Het is gewoon dat het tot de equivalente adoptie behoort. En in de afgelopen jaren is de nadruk op intellectuele eigendomsrechten op alle eerste paar pagina's gelegd, gevolgd door de originele EN (met BSI's eigen markeringen aan de zijkant). Het was niet altijd zo. Pr en lijkt een discussiedocument te zijn, geen formele versie. Sommige prestaties hebben geen verdere discussie en zijn nooit formeel afgekondigd. De reden waarom IEC in het Engels en Frans afspeelt, is, denk ik, omdat Engels op dit moment de meest gebruikte taal ter wereld is, maar de strengheid van technisch werk moet worden gereguleerd in het Frans, de meest rigoureuze taal ter wereld. In het geval van enige discrepantie in begrip, zal Frans zegevieren. Elke ISO -standaard wordt ook tegelijkertijd gepubliceerd in het Engels, Frans en Spaans, maar in tegenstelling tot IEC, die Engels en Frans combineert, lijkt elke taal een apart boek te zijn.

Momenteel zijn er verschillende soorten gemeenschappelijke en (EN (EU uitgegeven), BS en (Brits getransformeerd), din en (Duits getransformeerd), nf en (Frans getransformeerd), maar vanwege de structuur van de vreemde taal van de meeste mensen, het Het meest voorkomende op dit moment is BS EN.